بررسی رابطۀ بین نگرش به عدالت اجتماعی ومحیط آموزشی

هدف: هدف از این پژوهش، بررسی رابطۀ بین نگرش به عدالت اجتماعی و محیط آموزشی در بین حوزویان و دانشگاهیان شهر قم بود که با بررسی رابطۀ متغیرهای زیر مجموعۀ نگرش به عدالت اجتماعی، با محیط آموزشی و بررسی تفاوت نگرش به عدالت اجتماعی دربین افراد تحصیل­کردۀ حوزوی و دانشگاهی صورت گرفت. روش:  این تحقیق با استفاده از روش پیمایش انجام شده و واحد تحلیل درآن فرد است. جامعۀ آماری تحقیق را کلیۀ افراد شاغل به تحصیل در دانشگاه­ها وحوزه­های علمیۀ شهر قم  تشکیل می دهد که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 800 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیده­اند. برای انتخاب نمونه­ها نیز از کلیۀ دانشگاه­ها وحوزه­های شهر قم متناسب با حجم آنها به صورت تصادفی، فرد نمونه انتخاب و با استفاده از ابزار پرسشنامه و به شیوۀ مصاحبه اطلاعات مورد نظرگردآوری شده است. یافته ها: بررسی وتحلیل متغیرهای نگرش به عدالت اجتماعی و فرضیات تحقیق بیانگر این مطلب است که تفاوت معناداری بین احساس عدالت در بین حوزویان و دانشگاهیان وجود دارد و در خصوص رابطۀ بین محل تحصیل و سایر متغیرهای نگرش به عدالت نیز تنها بین محل تحصیل و نگرش به ساختار طبقاتی رابطۀ معنی داری وجود ندارد و در بقیۀ موارد این رابطه به صورت معنادار برقرار می­باشد. به عبارتی دیگر بین محل تحصیل و معیارهای عدالت، بین محل تحصیل و ارزیابی فاصلۀ طبقاتی نسبت به گذشته ، بین محل تحصیل و ارزیابی فاصله طبقاتی آینده نسبت به حال رابطۀ معناداروجود دارد. نتیجه گیری:باید به نگرش افراد مخصوصاً قشر تحصیل­کرده بیشتر توجه نمود چرا که تحقق جامعۀ عادلانه منوط و وابسته به تحقق عدالت اجتماعی و همچنین هدایت و اصلاح نگرش افراد جامعه و برنامه ریزی بر اساس آن می تواند تاثیر بسزایی در بهبود وضع موجود باشد.